14. Marudzenie o marudzeniu i odświeżenie bloga

Trochę się sama na sobie zawiodłam odnośnie tego bloga. To znaczy daje mi on wiele przyjemności, jego prowadzenie to sama radość i nie mówię tu tylko o pisaniu postów, ale i rozmowach z Wami, czy to w komentarzach, czy w mejlach (za które dziękuję Wam szczególnie, bardzo miło, że znalazły się osoby na tyle odważne, by napisać, poznać się bliżej). Fajnie, że mój blog cieszy się zainteresowaniem garstki osób, która udziela się, dzieli swoimi opiniami i poglądami, czasami żali i opowiada różne historie, zawsze chętnie przeze mnie czytane.

Broń borze zielony, nie jestem zawiedziona tą stroną mojego bloga, wręcz przeciwnie. Martwi mnie jednak fakt, że piszę tu o samych nieprzyjemnych aspektach codzienności, jakbym była nieszczęśliwa albo nic dobrego mi się w życiu nie przydarzało. A przecież tak nie jest. Chciałabym dzielić się też z Wami moimi radosnymi chwilami, małymi sukcesami dnia codziennego oraz luźnymi przemyśleniami na tematy, które mnie nurtują, ciekawią.

Czasami tylko brak mi siły na takie pisanie. Bo gniew siedzi we mnie długo, natomiast radość szybko przemija i zanim napiszę cokolwiek, cały nastrój ze mnie ulatuje. Wtedy jakikolwiek post przestaje mieć sens, bo nie byłby już tym, czym chciałabym, żeby był.

Mimo to jednak postaram się, aby następne notki nie były jedynie pesymistyczne. Dałam się Wam poznać jako nieokiełznaną, wiecznie wkurzoną wredność, która zauważa mnóstwo minusów świata ją otaczającego. Chciałabym Wam też przedstawić cieszącą się życiem, myślącą młodą kobietę o różnych zainteresowaniach i poglądach.

Jestem tylko ciekawa, czy Wy chcielibyście poznać taką mnie? Napiszcie, czy wolicie teraźniejszą formę bloga, czy może moje propozycje Wam się podobają? A może macie jeszcze inne pomysły, jakieś pytania, prośby co do notek i ogólnego zarysu bloga? Czekam na Wasze opinie i propozycje. W końcu ten blog coraz bardziej staje się nasz wspólny, choć prowadzony zaledwie miesiąc.

Do odważnych świat należy, liczę na Was i Wasze pomysły!