5. Blog to nie tylko fabuła opowiadania

Ostatnio miałam mały kryzys twórczy, to znaczy moje opowiadania wydawały mi się beznadziejne i w ogóle, myślałam, że wypaliłam się pisarsko. Ale byłam na kilku imprezach dziennikarskich i spotkałam paru ludzi, którzy uświadomili mi, że nie da się tak po prostu wypalić i zawsze ma się w sobie tą chęć do pisania, tyle że czasami nie potrafimy jej poczuć, bo jest przytłumiona przez nasze uczucia, lenistwo i mnóstwo innych rzeczy. Tak więc powróciłam do pisania opowiadań, rozpoczynam nowy projekt, którego zarys mam już w głowie i nawet trochę na papierze, napisałam już nawet pierwszy rozdział, a co za tym idzie, być może niedługo stworzę nowego bloga. Piszę Wam o tym, bo kilka osób zadawało mi pytania o to i w sumie to też mnie trochę zmotywowało.

Ale nie to jest tematem tego postu, choć nieco się z nim wiąże. Po prostu przypomniało mi się przy okazji nowego opowiadania, jak zaczynałam przygodę z blogosferą, bodajże jakieś dwa lata temu i wtedy nie miałam jeszcze do końca określonych preferencji czytelniczych, czytałam wiele blogów tylko dlatego, że ich autorki czytały moje etc. I sama nie wiem, jak mogłam niektóre rzeczy zdzierżyć.

Nie chodzi mi tu o to, że nie podobały mi się pomysły na opowiadania czy sama fabuła, ale wykonanie było u niektórych co najmniej niestaranne. Ja wiem, że zwłaszcza początkujący blogerzy mają problemy z niektórymi rzeczami, nie ogarniają bloggera (blogi czytam tylko na blogspocie i dlatego piszę głównie o nim, choć podejrzewam, że na innych platformach są te same błędy popełniane), ale trzeba dbać o szczegóły, bo to one zadecydują, czy ktoś będzie czytał nasze wypociny.

Przykładem jest to, że aż przykro się wchodzi na bloga niemalże pozbawionego jakiejkolwiek szaty graficznej, niechlujnego, zwyczajnie brzydkiego. Kłuje to w oczy i ja na przykład w ogóle nie pozostaję na takich blogach, bo nieprzyjemnie się w ogóle patrzy, a co dopiero czyta cokolwiek. Myślę, że nikomu nie jest przyjemnie, kiedy ludzie rezygnują z zapoznania się z treścią bloga ze względu na samo pierwsze wrażenie, ale tak niestety będzie, jeśli się ktoś nie postara. Wszyscy jesteśmy w jakiejś części wzrokowcami i nic się na to nie poradzi.

Kolejna sprawa to robienie błędów w tekście, Wiem, że nikt nie jest nie omylny, ja też popełniam błędów mnóstwo, ale staram się nad tym zapanować, czytam posty przed publikacją, jak czegoś nie wiem, szukam. A jeśli ktoś nie stawia w ogóle przecinków albo nie chce mu się poprawić błędów ortograficznych, chociaż edytor tekstu je podkreśla, no to ja nie mam pytań. Wtedy na pierwszy rzut oka widać, że autor nie stara się, nie zależy mu tak, jak powinno. Bo gdyby mu zależało, to chociaż załatwiłby sobie jakąś betę, pomocnika, cokolwiek.

Trzecią kwestią są dziwne pseudonimy lub spolszczanie zagranicznych imion przy zdrobnieniach. Wiem, że tu już jestem jak najbardziej subiektywna, ale tak mnie denerwuje nadawanie ksywek bohaterom typu "Wilku", "Wężu". No błagam, nikt normalny tak nie mówi i nikt też pewnie nie chce, żeby tak do niego mówiono. Wypowiedzcie to sobie na głos? Czy to brzmi normalnie? Mi to się z jakimiś mafijnymi pseudonimami kojarzy co najmniej. No i te zdrobnienia... Jeśli nadaliśmy bohaterowi zagraniczne imię, dajmy na to angielskie, bo to najprostszy przykład, to nie spolszczajmy potem tego. Przykładowo mamy taką Gabrielle. Gabrielle to bardzo piękne imię, ciekawie brzmi i pewnie przyjemnie się by czytało. Ale nagle mama Gabrielle w drugim rozdziale zaczyna mówić do niej Gabrycha. No i co? Cały urok znika, poza tym to koniec przygody zagranicznego imienia. Czy ktoś sobie wyobraża, że jakikolwiek Anglik nazwałby Gabrielle Gabrychą? Nie, nie nazwałby. Więc jeśli już tak bardzo chcemy nazywać tak naszą postać, dajmy jej imię Gabriela, miejscem akcji uczyńmy naszą ukochaną Polskę i jazda, wtedy można.

Mogłabym tak pisać i pisać, ale chyba to już i tak za dużo jak na jeden raz. Może jeszcze kiedyś pokuszę się o podobny post, chociaż ekspertem nie jestem i to tylko moje subiektywne odczucia. No i przynajmniej wiecie już, czy kiedy już przeczytam Wasze blogi, zostanę tam na dłużej. ;D

Jeszcze chciałam podziękować za odpowiedzi na moje pytania pod poprzednim postem. Odpowiedziało kilka osób, za co bardzo dziękuję, bo to naprawdę ciekawe, kiedy piszecie o sobie i mogę Was trochę poznać, dowiedzieć się, kto czyta moje wypociny. I wybaczcie, że nie odpowiadałam na Wasze komentarze, ale nie miałam jak i kiedy.

Podejrzewam, że raczej nie będę się już bawiła w nominacje, gdyż raczej większości takie posty nie interesują, ale mimo wszystko była to dla mnie świetna zabawa.

Pozdrawiam!